W naszej Konstytucji zapisano niezależność banku centralnego (NBP) od rządu. Niezależność ta miała chronić nasz walutę przed „psuciem” jej przez nieodpowiedzialnych polityków. Przez „psucie” rozumieć należy spadek realnej siły nabywczej złotówki, czyli inflację. Zatem NBP ma czuwać, aby inflacja (wzrost cen) w Polsce nie przekroczyła planowanego progu. Na ogół uważa się, że inflacja do 6% rocznie jest inflacją pełzającą i nie zagraża rozwojowi gospodarczemu kraju. Wyższa inflacja powoduje utratę zaufania konsumentów do waluty. Skutki braku zaufania do waluty, tj. niechęci do jej przyjmowania, mogą być dla gospodarki bardzo niebezpieczne. Czy NBP pełni w sposób właściwy swoją rolę? Rada Polityki Pieniężnej w sowich decyzjach kieruje się przebrzmiałymi, neoliberalnymi zasadami. Cel inflacyjny stawia na pierwszym miejscu swoich działań – stosując techniki i mechanizmy właściwe dla poprzednich wieków. […]

Polska Konstytucja gwarantuje NBP niezależność od władzy wykonawczej, czyli od premiera i Rady Ministrów. Z jakim skutkiem? Co by się wydarzyło, gdyby tę niezależność znieść?